مؤسسه های حسابرسی که با پیشرفت های فناوری، روشهای قدیمی خود را تغییر نمی دهند، هزینه های بیشتری متحمل می شوند و کارایی کمتری دارند. از موارد مؤثر بر کارایی حسابرسی، تعیین حجم بهینه نمونه گیری آماری است.
حجم بهینه نمونه، درصدی از اعضای جامعه است که نشان دهنده ویژگیهای آن جامعه باشد. در حسابرسی، نمونه گیری عبارت است از به کارگیری روشهای حسابرسی در باره کمتر از صددرصد اقلام تشکیل دهنده مانده یک حساب یا یک گروه معاملات، به گونه ای که همه واحدهای نمونه گیری شانس انتخاب شدن داشته باشند. نمونه گیری در حسابرسی می تواند با استفاده از رویکرد آماری یا غیرآماری انجام شود (استانداردهای حسابرسی، 1390)، به طور کلی، نمونه گیری در حسابرسی برای مقاصد آزمون کنترلها در مواردی مناسب است که شواهدی از اجرای کنترلها باقی می ماند. حسابرس ممکن است رسیدگی به کل جامعه (یا یک طبقه) اقلام تشکیل دهنده مانده حساب یا گروه معاملات را مناسبترین راهکار تشخیص دهد؛ اما رسیدگی صددرصد در مورد آزمون کنترلها متداول نیست و به طور معمول نمونه گیری انجام می شود.
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.