امروزه، بخش عمده ای از صورتهای مالی بر براوردهای حسابداری مبتنی است. برخی از آنها، مانند استهلاک داراییهای ثابت مشهود، به نسبت ساده هستند در حالی که بقیه، مثل بدهیهای قراردادهای بیمه و زیانهای اعتباری مورد انتظار، بسیار پیچیده اند.
در دهه گذشته، چارچوب گزارشگری مالی در حال تکامل، استفاده از براوردهای حسابداری پیچیده را، به عنوان مبنایی برای شناخت یا اندازه گیری، الزامی ساخته است، یا افشای براوردهای حسابداری در صورتهای مالی الزامی شده اند. برای مثال، استاندارد بین المللی گزارشگری مالی9 (IFRS 9) با عنوان «ابزار مالی»، و سایر استانداردهای گزارشگری مالی، استفاده از اطلاعات آینده، شامل اطلاعات مرتبط با شرایط اقتصادی واحد تجاری را در اندازه گیری براوردهای حسابداری الزامی کرده اند.
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.