مقدمه
این رهنمود به عنوان نقطه ای مرجع در حوزه های گزارشگری برای سازمانهای حرفه ای حسابداری که در حال ایجاد یا اصلاح ساختار انتظام بخشی خود هستند، تهیه شده است.
طی سالهای اخیر، تغییرهای زیادی در محیط انتظام بخشی حرفه حسابداری رخ داده است. این تغییرها از آنرو انجام شده که حسابداران حرفه ای، صاحب کاران آنها، سازمانهای حرفه ای حسابداری و دولتها به دنبال کسب اطمینان از این مسئله بودند که آیا حرفه همچنان خدمات باکیفیتی ارائه می دهد و در رشد و توسعه اقتصادی مشارکت دارد؟
امروزه بحث در مورد اینکه آیا الگوی «بهینه»ای برای انتظام بخشی حرفه وجود دارد و اینکه آیا رویکرد مورد استفاده در یک حوزه گزارشگری نسبت به حوزه دیگر ممکن است تفاوت چشمگیری داشته باشد، ادامه دارد. الگوها همچنان تحت تأثیر گستره متنوعی از مفاهیم مقررات ملی، تعداد و ماهیت سازمانهای مسئول اجرای نظارت و عوامل بیرونی، مانند الزامها در سطوح منطقه ای و بین المللی، قرار دارند.
سند وضعیت سیاستی شماره 1 (PPP 1) فدراسیون بین المللی حسابداران با عنوان «انتظام بخشی حرفه حسابداری»، نیاز به انتظام بخشی اثربخش و مزایای آن را مطرح و اصول پشتوانه رویکردی مشترک در مورد انتظام بخشی حرفه حسابداری را ارائه می کند. در هنگام پیاده سازی چنین رویکردی، نقش روشنی نه تنها برای دولتها و مراجع انتظام بخشی- که شاید مستقل از حرفه باشند- بلکه برای سازمانهای حرفه ای حسابداری نیز وجود دارد.
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.