مقدمه
پس از فروپاشی انرون، حرفه حسابرسی با انتقادهای بسیاری روبه رو بوده که این انتقادها در طول بحرانهای مالی، همچنان ادامه یافته است. جای تعجب نیست که عموم مردم می پرسند در حالی که بازارهای مالی در لبه پرتگاه هستند، حسابرسان چه کاری انجام می دهند؟ بعضیها به مقررات دقیقتر اعتقاد دارند؛ در حالی که دیگران خواهان افزایش مجازات برای مقصران از جمله حسابرسان هستند.
وجه اشتراک همه این واکنشها از دست دادن احترام به حرفه حسابرسی به عنوان نتیجه ای ناشی از رسوایی مالی در سالهای اخیر است. یکی از اصول اخلاقی حرفه حسابرسی، بی طرفی است. اکنون این بی طرفی به طور فزاینده ای زیر سئوال رفته است. حسابرس هنگامی بی طرف به نظر می رسد که فاقد جانبداری بوده، تضاد منافع نداشته باشد و در معرض نفوذ شدید دیگران نیز نباشد که باعث نادیده گرفتن قضاوت حرفه ای او شود. برای بی طرف بودن، حسابرس باید از نظر مالی و فکری، مستقل از صاحب کار باشد. این بی طرفی و استقلال، برای حرفه حسابرسی ضروری بوده و بدون آنها، این حرفه هیچ هدفی را محقق نخواهد کرد:
"چنانچه حسابداران غرض ورز، فاقد بی طرفی یا طماع باشند، آنگاه ارزش آنها به عنوان ارائه دهندگان اطمینان بالقوه، دراساس بی اثر خواهد بود."
حسابرسان، استقلال ظاهری را از استقلال واقعی جدا می کنند. در مورد این دو به طور خلاصه در بخشهای بعدی بحث شده است.
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.