نظام گزارشگری مالی در جلب اعتماد عمومی، همواره با بحرانهایی روبه رو بوده است. افزایش شمار تقلب و ارائه های دوباره، بیشتر اوقات با ورشکستگی شرکتهای بزرگ درهم آمیخته و نگرانی هایی را درباره کیفیت صورتهای مالی به همراه داشته است. به همین جهت، پیشگیری یا کشف تقلبهای بااهمیت در صورتهای مالی کانون توجه سرمایه گذاران، قانونگذاران، مدیران و حسابرسان بوده است (بولو،1382).
تقلب از بسیاری جنبه ها از جمله مالی، شهرت و معروفیت سازمانی و کارکردهای روانی و اجتماعی، پیامدها و پیامهای منفی بر سازمان می گذارد. براساس مطالعات مختلف، ضررهای پولی حاصل از تقلب بسیار بااهمیت هستند. مخارج و هزینه های کل تقلب از نظر زمان، بهره وری و شهرت مانند روابط با مشتری، بی حد و اندازه است(رحیمیان،1390).
براساس بررسی انجمن حسابداران رسمی ایالات متحد، در سال 2002، میتوان منافعی را به شرح زیر برای یک سازمان و از طریق به کارگیری برنامه ها و کنترلهای قوی برای جلوگیری از تقلب، منظور کرد (خانی، 1386):
• افزایش ارزش بازار؛ براساس بررسی انجام شده در ایالات متحد، از طریق تغییر اعمال حاکمیت بد به خوب، شرکتها می توانند بین 10 تا 12 درصد افزایش در ارزش بازار خود داشته باشند.
• کاهش جریمه های دولتی؛ براساس اطلاعات ارائه شده در ایالات متحد، شرکتها از طریق جدیت در به کارگیری برنامه هایی که مانع انحراف از قوانین می شوند تا 40 درصد کاهش در جریمه ها خواهند داشت.
• کاهش طرح دعاوی علیه شرکت؛ حفظ نشان تجاری و شهرت آن و....
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.