در اواخر قرن نوزدهم، مدیریت علمی به عنوان رشته ای خاص توسط فردریک تیلور (FREDRICK Taylor) مطرح شد. مدیریت علمی به طور بسیار خلاصه، روش برخورد منظم و منطقی با مسائل سازمانها به منظور یافتن مناسبترین راه برای انجام هر کار است و بر کسب اطلاع دقیق و کامل از آنچه می گذرد و نتایجی که بر اثر هرگونه تغییر حاصل می شود، تأکید دارد. این نوع از مدیریت نیاز زیادی به اطلاعاتی از قبیل نظیر ظرفیت تولیدی ماشین آلات و تجزیه و تحلیل این اطلاعات دارد. این جریان، نیاز به اطلاعات و به خصوص اطلاعات مالی را فزونی بخشید. افزایش استفاده مدیران از اطلاعات مالی موجب شد که روشهای هزینه یابی محصولات، خدمات و فعالیتها بهبود و توسعه یابد و اطلاعات مفصلتری از جنبه های مختلف مالی فعالیتها فراهم آید. بدین ترتیب، حسابداری مدیریت، به عنوان رشته ای خاص در اوایل قرن حاضر شکل گرفت (میراسکندری، 1386).
از طرف دیگر، مفهوم حسابداری عملکرد به طور رسمی به عنوان حوزه جدیدی از حسابرسی، با انتشار استاندردهای حسابرسی سازمانهای دولتی در سال 1972 توسط دیوان محاسبات امریکا گسترش یافت. در سالهای اخیر، نهادهای عمومی و به ویژه دیوان محاسبات و انجمن حسابداران رسمی امریکا (AICPA)، در توسعه رویه های حسابرسی عملکرد بسیار مؤثر بوده اند. حسابرسی عملکرد شامل بررسی عملکرد بخشهای یک سازمان به منظور سنجش نحوه عمل آنها و در نهایت گزارش به مدیریت سازمان برای بهبود عملیات است.
در این مقاله ابتدا به معرفی و تشریح فنون نوین حسابداری مدیریت از جمله نظام بودجه بندی بر مبنای عملکرد، مدیریت کیفیت جامع، کارت امتیازدهی متوازن و نظام هزینه یابی بر مبنای فعالیت پرداخته شده و سپس ارتباط و نقش این فنون در اجرای حسابرسی عملکرد نیز بررسی گردیده است.
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.