مقدمه
اجرای استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی1 (IFRS)، از طریق تسهیل تصمیمهای فنی و راهبردی وابسته به سیستمهای اطلاعاتی و پشتیبانی فرایندهای مختلف که نیازمند گزارش‌گیری هستند، منجر به حذف هزینه‌های غیرضروری و ریسکهای نشأت‌گرفته از دوباره‌کاریهای ممکن در سیستمها و فرایندهای تجاری می‌گردد. با اجرای این استانداردها، بیشتر فرایندهای جدید خودکار و مشکلات روزانه کمتر می‌شود. با این حال، گستردگی تفاوت سیستمهای اطلاعاتی جهت گزارش‌گیری در سازمانها، منجر به پیچیدگی رفتاری در رابطه با هر سیستم می‌گردد و درنتیجه نبود رفتار واحد در برابر سیستمهای واحد تجاری، فرایند انتقال به استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی را پیچیده می‌سازد.
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.