نشریه 96، مرداد و شهریور 1397، آقای محمود پوربهرامی

حفظ سلامت و بقای حرفه حسابرسی منوط به وجود یک سیستم کنترل کیفیت مناسب و کارامد است.
حرفه حسابرسی، در توسعه اقتصادی کشور نقش مهمی دارد. تحقق هدفهای اقتصادی برنامه های 5 ساله توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و همچنین اجرای موفقیت آمیز مراحل رسیدن به چشم انداز 20 ساله کشور، مستلزم تصمیم گیری صحیح براساس اطلاعات مالی و اقتصادی معتبر و شفاف است و چنین اطلاعاتی تنها در قالب صورتهای مالی حسابرسیشده به وسیله حسابرسان مستقل واجد شرایط، در اختیار تصمیم گیرندگان قرار می گیرد.
این نقش مهم حرفه حسابرسی، باعث می شود که از همه حسابرسان بخواهیم اعتماد عمومی را بزرگترین سرمایه خود تلقی کنند و با رعایت آیین اخلاق حرفه ای و حفظ و ارتقای کیفیت خدمات خود، حافظ این سرمایه عظیم باشند.
حفظ و ارتقای کیفیت خدمات حسابرسان، با رعایت کامل استانداردهای حسابرسی و از جمله استانداردهای 1 و 220 با موضوع کنترل کیفیت حسابرسی، امکانپذیر خواهد بود. طبق استانداردهای یادشده، مؤسسه های حسابرسی باید سیستم کنترل کیفیت مناسبی را طراحی و مستقر سازند تا بتوانند اطمینان حاصل کنند که الزامهای استانداردهای حرفه ای، قانونی و مقرراتی در مؤسسه رعایت می شود و گزارش حسابرسی مناسب شرایط موجود صادر می شود.
همچنین مطمئن شوند که مؤسسه حسابرسی تنها زمانی حسابرسی یک صاحبکار را می پذیرد یا ادامه میدهد که ارزیابی های انجام شده حاکی از درستکار بودن صاحبکار باشد و مؤسسه نیز از صلاحیت، توانایی، زمان و منابع لازم برای انجام کار حسابرسی برخوردار است و امکان رعایت الزامهای اخلاقی حرفه حسابرسی در کار مزبور وجود دارد.
سیاستها و روشهای کاری مؤسسه های حسابرسی، باید بررسی کنترل کیفیت کار پیش از صدور گزارش حسابرسی را الزامی کنند. بررسی کنترل کیفیت کار بهطور معمول دربرگیرنده مذاکره با مدیر مسئول کار، بررسی صورتهای مالی یا دیگر اطلاعات و گزارشهای مربوط، بهویژه ارزیابی مناسببودن گزارشهای حسابرسی است.
افزونبر کنترل کیفیت پیش از صدور گزارش حسابرسی، مؤسسه های حسابرسی به منظور کسب اطمینان معقول نسبت به مربوط بودن، کافی بودن و اثربخش بودن سیاستها و روشهای مرتبط با سیستم کنترل کیفیت موجود و اجرای آن در عمل، باید سیاستها و روشهای لازم شامل بررسی و ارزیابی مستمر سیستم کنترل کیفیت مؤسسه و بازبینی نمونه هایی از کارهای تکمیل شده را طراحی و برقرار کنند.
فرایند بازبینی، شامل انتخاب کارهایی است که برخی از آنها ممکن است بدون اطلاع قبلی گروه کاری انتخاب شود. افراد بازبینی کننده کار، در اجرای کار، یا بررسی کنترل کیفیت آن دخالت ندارند. برای تعیین دامنه بازبینیها، مؤسسه می تواند دامنه یا نتایج برنامه بازبینی مستقل خارج از مؤسسه را مورد توجه قرار دهد. با وجود این، برنامه بازبینی مستقل خارج از مؤسسه جایگزین برنامه نظارت داخلی مؤسسه نمی شود.
در حال حاضر، استانداردهای حسابرسی 1 و 220 با موضوع کنترل کیفیت حسابرسی، در مقایسه با دیگر استانداردها، کمتر مورد توجه حسابرسان قرار می گیرد که امیدواریم با تلاش و پیگیری سازمان حسابرسی و جامعه حسابداران رسمی ایران زمینه اجرای کامل و مطلوب استانداردهای یادشده از سوی حسابرسان فراهم شود و شاهد بهبود روزافزون کیفیت خدمات حسابرسان و افزایش قابلیت اعتماد صورتهای مالی حسابرسی شده باشیم.