اکنون عصر مؤسسه های جهانی است، چه در بخش مالی و چه در صنعت. دفتر مرکزی شرکتهایی همانند تویوتا (Toyota) و یا سیتی گروپ (Citigroup) ممکن است در یک شهرستان باشند؛ ولی در سراسر دنیا فعالیت داشته باشند و به همین ترتیب، سرمایه را از نقاط گسترده ای جذب کنند. وقتی سیتی گروپ دچار مشکل هایی شد به ابوظبی روی آورد.
اما بحث ما درباره حسابداری است.
در نگاه اول، چنین به نظر می رسد که تعداد انگشت شماری مؤسسه حسابداری جهانی وجود دارد؛ چهار مؤسسه بزرگ و چند مؤسسه دیگر، اما واقعیت این نیست.
هر یک از این مؤسسه ها به شکل رسمی و به صورت مجموعه ای از مؤسسه های عضو و در قالب مشارکت سازمان یافته اند. هر یک از آنها به سرمایه شرکای خود متکی است؛ نه به سرمایه اشخاص غیرحسابدار. درحالی که ممکن است خود را در بازار به عنوان سازمانی متحد با قابلیت های جهانی نشان دهند، اما اگر کسی از قصور حسابرسی شکایت کند، با چهره بسیار متفاوتی روبه رو می شود.
دیگر این که این مؤسسه ها مسئولیت خود را در قبال هرگونه عمل انجام شده به وسیله مؤسسه هایی با نام مشابه در دیگر کشورها، انکار می کنند. درست مثل شرکت تویوتای ژاپن که اصرار دارد ماشین مدل کرولای ساخته شده در کالیفرنیا، هیچ ربطی به او ندارد.
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.